द्वय [dvaya] a. a. (-यी f.)
Two-fold, double, of two kinds or sorts; अनुपेक्षणे द्वयी गतिः
[Mu.3;] कुसुमस्तबकस्येव द्वयी वृत्तिर्मन- स्विनः । मूर्ध्नि वा सर्वलोकस्य विशीर्येत वनेऽथवा ॥
[Bh.2.14.] (v. l.); sometimes used in pl. also; see
[Śi.3.57.] Relating to द्वैत (q. v.); अविद्यमानोऽप्यवभाति हि द्वयः
[Bhāg.11.2.38.] यम् Pair, couple, brace (usually at the end of comp.); द्वितयेन द्वयमेव संगतम्
[R.8.6;1.19;3.8;4.4.] Two-fold nature, duplicity.
Untruthfulness.
(In gram.) The masculine and feminine gender.
-यी A pair, couple.-Comp.
-अतिग a. a. one whose mind is freed from the influence of the two bad qualities रजस् and तमस्, a saint or a virtuous man.
-आत्मक a. a. of a two-fold nature.वादिन् a.
double-tongued, insincere.
= द्वैतवादी q. v.-हीन a. of the neuter gender.