आहो [āhō] ind. An interjection expressing (a) Doubt or alternative (or), and usually standing as a corelative of किम्; किम् वैखानसं व्रतं निषेवितव्यं ... आहो निवत्स्यति समम् हरिणाङ्गनाभिः
[Ś.1.27;] दारत्यागी भवाम्याहो परस्त्रीस्पर्शपांसुलः
[Ś.5.29.] (b) Interrogation. -Comp.
-पुरीषकम् Officiousness, intrepidity, undue boldness of a man (against श्रुति). आहो पुरीषकं स्यात्
[MS.12.1.6.] -पुरुषा -पुरुषिका [अहो पुरुष वुञ् P.II.1.72 मयूरव्यंसकादि]
great self-conceit or pride; आहोपुरुषिका दर्पाद्या स्यात्संभावनात्मनि Ak.; आहोपुरुषिकां पश्य मम सद्रत्नकान्तिभिः
[Bk.5.27.] military vaunting, boasting.
vaunting of one's own prowess; निजभुज- बलाहोपुरुषिकाम्
[Bv.1.84.] अहो रणरसोत्साहादाहोपुरुषिकामधात्
[Śiva. B.26.4.] -स्वित् ind. a particle implying doubt, 'or perhaps', or 'may ... may it be' &c. (corr. of किम्); आहोस्वित्प्रसवो ममापचरितैर्विष्टम्भितो वीरुधाम्
[Ś.5.9;] किं द्विजः पचति आहोस्विद् गच्छति
[P.VIII.1.44] [Sk.]