अर्थिन् [arthin] a. a. [अर्थ्-इनि]
Seeking to gain or obtain, wishing for, desirous of, with instr. or in comp. अर्थिनश्च राजानो हिरण्येन भवन्ति । MBh. on
[P.I.1.1.] etc. तुषैरर्थिनः
[Dk.132;] कोषदण्डाभ्याम्˚
[Mu.5;] को वधेन ममार्थी स्यात् Mb.,
[Ve.6.25;] अर्थार्थी
[Pt.1.4,] अर्थार्थी जीवलोकोऽयम्
[Pt.1.9.] Entreating or begging anyone (with gen.); सर्वत्र मण्डूकवधः क्रियतामिति यो मयाऽर्यी
[Mb.3.192.24.] अर्थी वररुचिर्मेऽस्तु
[Ks.] Possessed of desires; अनर्थी प्रार्थ- नावहः
[R.1.18.] m.
One who asks, begs or solicits; a beggar, suppliant, suitor; यथाकामार्चितार्थिनाम्
[R.1.6;] 2.64;4.31;9.27; कोऽर्थी गतो गौरवम्
[Pt.1.146;] One who asks for a girl in marriage, a wooer;
[Y.1.6;] कन्या- रत्नमयोनिजन्म भवतामास्ते वयं चार्थिनः
[Mv.1.3.] (In law) A plaintiff, complainant, prosecutor; स धर्मस्थसखः शश्वदर्थि- प्रत्यर्थिनां स्वयम् । ददर्श संशयच्छेद्यान् व्यवहारानतन्द्रितः
[R.17.39;] अर्थी कार्यं निवेदयेत्
[Śukra.4.575;] सभान्तः साक्षिणः प्राप्तानर्थि- प्रत्यर्थिसन्निधौ
[Ms.8.79.] A servant, follower.
A master or lord. -Comp.
-भावः state of a suppliant, begging, request; कं याचे यत्र तत्र ध्रुवमनवसरग्रस्त एवार्थिभावः
[Māl.9.3.] -सात् adv. adv. at the disposal of beggars; विभज्य मेरुर्न यदर्थिसात्कृतः
[N.1.16.] cf. अर्थी तु याचको विद्यात् यस्यार्थः स च अर्थवान्.