अपकारः [apakārḥ] 1 Harm, wrong; injury, hurt, offence, misdeed, wrong deed (opp. उपकार); स्वल्पेनाप्यपकारेण ब्राह्मण्यमिव दुष्यति
[Pt.1.66;] उपकर्त्रारिणा सन्धिर्न मित्रेणाप- कारिणा। उपकारापकारौ हि लक्ष्यं लक्षणमेतयोः
[Śi.2.37;] अपकारो- प्युपकारायैव संवृत्तः &c.
Thinking ill of, desire to offend or hurt (अनिष्टचिन्ता).
Wickedness, violence, oppression, enmity.
A mean or degraded action.-Comp.
-अर्थिन् a. a. meaning to harm, malevolent, malicious.
-गिर् f. f. (-गीः),
-शब्दः abusive words, menacing or insulting speech; भर्त्सनं त्वपकारगीः
[Ak.]