रामा । त्वन्नगरी महोन्नत खरी नामें अयोध्यापुरी
सातांमाजि धुरी म्हणोनि पहिली आली गणाया तरी ।
जे शोभे शरयूतिरीं सुखकरी ध्यातां तितें अंतरीं
तोही मोक्ष वरी तुझा जप करी तैं काय आहे उरी ? ॥९२॥
जे तुझी करिती पुजा पुजिसी तूं, ते वंदितां वंदिसी
ध्यातां ध्यासिल सर्वदा निजजनां ठेवोनियां मानसीं ।
जैसे जे करिती तुझी सुखघना तैसाचि तूं वर्तसी
रामा ! तुज असा कृतप्रतिकृती लोकीं नसे चौदशीं ॥९३॥
रामा ! त्वन्नामगोडी निशिदिनीं जपतां एक शंभूचि जाणे
दोदेंडाच्या प्रतापा पुरहरधनुषें मापिलें सत्य जाणें ।
पादाब्जाच्या रजाचा मुनिवरवनिता जाणता हे अभावा
वाणाचा धाक चित्तीं जलनिधि अझुनी वाहतो साच देवा ॥९४॥
जेथें गोड फळें सुगंधसुमनें नाहींत जेथें सुमें
तेथें गोड फळे नसेति जगतीं आहेति वल्लीद्रुमें ।
तुझी नामलता सुपुण्यसुमनें मोक्षेंफळें भारली
रामा ! देखतसों त्रिलोकविपिनीं अत्यंत विस्तारलीं ॥९५॥