अवघ्या संसाराचा केलासे निर्वंश । झालों हरिदास आवडीनें ॥१॥
घरीं रांडा पोरें गांजिताती फार । म्हणोनि दारोदार फिरतसें ॥२॥
ठायींचा नपुंसक ठावें माझ्या चित्ता । यावरी लोकांता कळलें असे ॥३॥
काय आमुचें जिणें वाया जावें माये । नायकों तें काय विषयकोडें ॥४॥
तुका म्हणे आतां झालीसी उदासी । नवमास कुशीं वागविलें ॥५॥