माझिया संचिताचा ठेवा । तेणें वाट दाखविली देवा ।
एवढया आदराचा हेवा । मागें सेवादान आवडीचें ॥१॥
आळवीन करुणावचनीं । आणिक गोड नलगे मनीं ।
निद्रा आणि जागृति स्वप्नीं । धरिलें ध्यानीं रुप नयनीं ॥२॥
अनाथ भेटी भेटताहे । किंवा नाहीं विचारुनी पाहे ।
लागला झरा अखंडित वाहे । तुका म्हणें हें कळे अंतरीं ॥३॥