१.
पद (चाल-पांडुनृपति०)
पांसुवलितसर्वतनुं दत्तगुरुं दिगंबरम् ।
अत्रिसुतं योगिविरं नमत मानवाः ॥ध्रु०॥
डुकृजू ’करणें’ न वरं कालहरं कष्टप्रदम् ।
भुक्तिमुक्तिसौख्यकरं भजत रे जनाः ॥पांसु०॥१॥
रंगरागदोषहरं पापदरं पुण्यसरम् ।
शूलडमरुशंखधरं यात शंकरम् ॥पांसु०॥२॥
गगनसुकुमविषयवशं मेहि मनः सर्वहरम् ।
आवृताक्षमन्तरजं ध्याय ह्यत्रिजम् ॥पांसु०॥३॥
२.
(चाल-भाव धरा रे०)
दत्तगुरुं त्वं भज मन एकमनेकम् ॥ध्रु०॥
दुर्लभमानुषदेहमवाप्य । कर्तव्यं खलु निजहितमाद्यम् ।
स्मर्तव्यं गुरुधाम सदैवम् । भवजलतारम् ॥भज०॥१॥
सुरनरमुनिजनवन्दितपादम् । भक्तकामकल्पद्रुममीडयम् ।
तापत्रयदावानलमेकम् । पापहुताशम् ॥भज०॥२॥
औदुम्बरतलकृतवास्तव्यम् । नित्यजह्नवीस्नातशुभाङगम् ।
दण्डकमण्डलुशोभितहस्तम् । मस्करिनाथम् ॥भज०॥३॥
भक्तजनार्पितमुक्तिसरोजम्। बोधामृतनाशितभवरोगम् ।
आनंदाप्लवप्लावितशोकम् । ’रङग’ सखायम् ॥भज०॥४॥
३.
(चाल-इस तन धनकी०)
दत्तगुरुं त्वं भज मन एकम् । नास्ति द्वितीयं ते शरणं कौ ॥ध्रु०॥
काषायांबरधृतबहुवेषम् । पालितभक्तनिवहमजमीशम् ॥दत्त०॥१॥
दुस्तरभवजलनिधिकृतपारम् । नाशितत्तपदवानलतैक्ष्ण्यम् ॥दत्त०॥२॥
हिममौक्तिकवत्तरलसंसृतिम् । त्यक्त्वा ’रङग’ प्रयाहि शरण्यम् ॥दत्त०॥३॥
४.
(चाल-उद्धवा शांतवन०)
भज दत्तं दण्डितजम्भं कलिकालं त्वत्रिसुतं तम् ॥ध्रु०॥
दिग्वस्त्रविभूषितकायं दमिताक्षं त्वेकमनेकम् ॥
भक्तार्चितदिव्यपदाब्जं मुनिराजं मोक्षतरुं तम् ॥
शरणागतदुःखहुताशं करुणाब्धिं शान्तिसरोजम्॥
मृगमदतिलकाङिकतभालम्। मौल्यङिकतमूर्धसुरेशम् ।
चाल० भस्माङिकतसर्वतनुं तम् । शिशुमत्तपिशाचसुवेषम् ॥भज०॥
श्वक्रींडनकौतुकखेलं भक्तार्पितकामकुबेरम् ॥
निगमान्तविपिनशार्दूलं भवसिन्धुतरणवरनावम् ॥
स्त्रग्भाजनवाद्यत्रिशूलशंखारिसनाथमनाथम् ॥
सौन्दर्यमुद्रस्फूर्तिम् । देवत्रयमूर्तिप्रपूर्तिम्।
चाल० कामान्तकजूर्तिममूर्तिम् । रङगर्पितशान्तिसुखाब्धिम् ॥भज०॥
५.
(चाच-शिवदर्शन मजला०)
भज सद्गुरुमजमविनाशम् ॥ध्रु०॥
पापतापदैन्यान्तकमेकम् । सच्चित्मुखमविलासम् ॥भज०॥१॥
भक्तकामकल्पितनरदेहम् । जन्मजरान्तकमीशम् ॥भज०॥२॥
योगिध्येयमघारिमजस्त्रम् । करुणाकरपरमेशम् ॥भज०॥३॥
बालोन्मत्तपिशाचसुवेषम्। सुरनरनुतपदमेशम् ॥भज०॥४॥
’रङग’ रङगसङगघ्नं धीशम् । वासनविपिनहुताशम् ॥भज०॥५॥
इति श्रीदत्तपादारविन्दमिलिन्दब्रह्म चारिपाण्डुरङग (रङग अवधूत)
महाराजविरचिता श्रीदत्तपञ्चपदी संपूर्णा ।