वीरा, अमित तुझा महिमा
पहाटपक्षाचा हो आरव
ओसरु लागे काळोखार्णव
उदे उमाठ्यावरती अभिनव
पूर्वेला सुषमा !
अगाध किमया तुझिया हाती
फूलविसि पाषाणातुनि ज्योती
रजःकणांवर ये स्पर्शे ती
रत्नांचीच कमा !
शान्ततेत तव भरे रणांगण
दयेमधे निर्दय आत्मार्पण
नम्रतेत निर्धार विलक्षण
वैरातहि प्रेमा !
पायदळी पडलेल्या दलिता
रुधिराने न्हालेल्या जगता
दीप लाविला तुवा प्रेषिता,
उजळायास तमा !
तव घर धरती, दौलत काम्बळ
सुमनाचे मन वज्राचे बळ
ध्येयसाधनाला तव केवळ
क्षितिजाच्या सीमा !
येइल उदया सोन्याचा दिन
तुटेल हे पोलादी बन्धन
दिसतिल अगणित देव्हार्यातुन
तुझ्याच रे प्रतिमा !