असंगृहीत कविता - अर्पण श्लोक

‘ सौजन्यें मज वाढवून जगतीं
केलेंस आई, सुखी,
राही दृष्टि तुझी सदा मजवरी
विद्यैषणा - कौतुकी;
ज्ञानाचे कण हे श्रमें जमविले --
गे कोण यांना बघे ? --
अर्पीं मी तुज साभिवन्दन अता,
हा ‘ आमुचा गांव ’ घे !