हिन्दी पद - पदे ८१ से ८५

८१.
चार मूर्त चार सिद्ध । मिलके दुलहू प्रभुकी शरण पर्‍यो ॥
मुक्त भयो चहूं जुगजान्यो । जस कीरत माथे छतर घर्‍यो ॥१॥
राजाराम जपत कोन कोन तर्‍यो । गुरुपदेस साधकी संगत भक्त भक्त ताको नाम पर्‍यो ॥
शंख चक्र माला तिलक बिराजत । देख प्रताप जम डर्‍यो ॥२॥
निर्भय भये राम अबल गर्जत । जन्ममरण संताप हर्‍यो ॥
अंबरीखको दियो अभयपद । राज बिभीखन अदक कर्‍यो ॥३॥
नौनिध ठाकूर दई सुदामे । ध्रुव अचल अजुन ठर्‍यो ॥ भक्त हेत मार्‍यो हरनाखुष । नृसिंहरूप हो देह धर्‍यो ॥
नामा कहे भक्त उसके सब । अजहू बलके द्वार ठर्‍यो ॥४॥
८२.
बनारसी तप करे । उलट तीरथ मरे अग्नी दहे काया कल्प किजे अस्मेद यज्ञ किजे । सोना गर्भ दान दिजे ।
राम नाम सर तो न पुजे । छोड छोडरे पाखंडी । मन कपट न कीजे ॥१॥
हरका नाम नित्य नित्य लीजे । गंगा जो गोदावरी जाईये कुंभ जी किनारे नाईये गोमती सहस्र ।
गौ दान दीजे कोटजो तीरथ करे तनजो हिमाले गाले । राम नाम सर तौ न पुजे ॥२॥
असदान गजदान सेजानारी भुमदान ऐसो दान नित्य नित्य ही कीजे । आत्मजो निर्मल किजे आप बरावर कंचन दिजे ।
राम नाम सर तौन न पूजे ॥३॥
मन न कीजे रोष । जमें न दिजे दोष । निर्मल निवार्ण पद चीत दीजे ।
दसरथ राय नंद राजा येरा रामचंद्र । परणवे नामा तत रस अमृत पीजे ॥४॥
८३.
माय न होती बाप न होता । कर्म न होती काया । हम नही होते तुम नही होते । कवण कहासे आया ॥१॥
आम कोईना किसई केरा जैसे तरुवर पंख बसेरा । चंद्र न होता सुर न होता । पानी पवन मिलाया ॥२॥
शास्त्र न होता वेद न होता । कर्म कहासे आया । खेचर भूचर तुलसी माला । गुरूप्रसादी पाया । नामा परणवे परम तप्त है । सद्‌गुरू होई लखाया ॥३॥
८४.
बेद पुराण शास्त्र या अनंता । गीत कवित्व न गावोंगी । अखंड मंडल निरंकारमें नाहद बन बजावोंगी ॥१॥
बैरागी रामे गावोंगी शब्द अतीत अनाहद राता । अकलके घर जावोंगी ॥ध्रु०॥
ईडा पिंगला और सुखमना कोने बंद रहावोंगी । चंद सूरज दोई संकर राखूं ब्रम्हजोत मिल जावोंगी ॥२॥
तीरथ देखन जलमे पैसो जिया जंत न संतावोंगी । अटसट तिरथ गुरू दिखाये । घटही भितर नावोंगी ॥३॥
पंच सहायी जनकी शोभा । भलो भलोना कहावोंगीं । नामा कहे जित हरसु राता । सुन समाध समावोंगी ॥४॥
८५.
आणीयले कागद काढीयले गुडीया । आकाशमध्यें भ्रमिले । पंच जनासो बात बतौआ चित्तसुदोरी राखीयले । मन रामनाम बेधियले । जैसे कनककला चित्त मांडियले ॥१॥
आणिले कुंभ भराईले उदक राजकुमार पुरंदरीये । हस्त बिनोद बिचार करत है चित्त सुगागर राखीयल ॥२॥
मंदर एक द्वार दस जाके गौचरावन छाडीयले । पांचकोसपर गौचरावत चित्त सुबछरा राखीयले ॥३॥
कहत नामदेव सुनो तर लोचन बालक पालन पौढियले । अंतर बाहर काज विरुधी चित्त सुबारक राखीयले ॥४॥