उत्तरमेघ - श्लोक ९६ ते १००
महाकवी कालिदास यांच्या मेघदूत काव्याचे मराठी समवृत्त व समश्लोकी भाषांतर.
(९६) शापान्तो मे भुजगशयनादुत्थिते शार्ङ्गपाणौ
शेषान्मासान्गमय चतुरो लोचने मीलयित्वा ।
पश्चादावां विरहगुणितं तं तमात्माबिलाषं
निर्विक्ष्याव: परिणतसरच्चन्द्रिकासु क्षपासु ॥
(९७) भूयश्चाहं त्वमपि शयने कण्ठलग्ना पुरा मे
निद्रां गत्वा किमपि रुदती सस्वनं विप्रबुद्धा ।
सान्तर्हासं कथितमसकृत्पृच्छतश्च त्वया मे
द्दष्ट: स्वप्ने कितव रमयन्कामपि त्वं मयेति ॥
(९८) एतस्मान्मां कुशलिनमभिज्ञानदानाद्विदित्वा
मा कौलीनाच्चकितनयने मय्यविश्वासिनी भू: ।
स्नेहानाहु: किमपि विरहे ध्वंसिनस्ते त्वभोगादिष्टे
वस्तुन्युपचितरसा: प्रेमराशीभवन्ति ॥
(९९) आश्वासोनी, प्रथमविरहें गांजिल्या त्वत्सखीतें ।
ऐशा रीतीं, तदनु परतें, सोडुनी त्या गिरीतें ॥
साभिज्ञानें, कुशलवचनें, तन्मुखींच्या, मदीया ।
प्रात: कुंदापरि शिथिलशा जीविता सांवरीं या ॥
(१००) या कार्याचा मग तव शिरीं घेसि का सांग भार ? ।
मौनें ऐशा मज नच गमे, कीं दिला तूं नकार ॥
याञ्चा होतां जल वितरिसी चातकां शब्दहीन ।
संतां अर्थिप्रतिवच दुजें कार्यसिद्धी विना न ॥
Last Updated : November 11, 2016
TOP