स्वामी स्वरूपानंद यांच्या स्मृतीत चोखामेळा

अनंत ब्रम्हांडे साठविसी पोटीं । तो तूं भक्तिसाठी विकलासी ॥१॥
काय नेणों तुज बक्ति कां आवडे । अर्जुनाचे घोडे खाजविसी ॥२॥
कां गातूं बळीचा होसी द्वारपाळ । रानीं धुव बाळ सांभाळिसी ॥३॥
होसी विठ धेड फेडिसी तूं देणें । दामाजी कारणें धांव घेसी ॥४॥
एकनाथा घरी वाहसी कां पाणी । शेले कोण विणी कबिराचे ॥५॥
चोखामेळ्या संगे कोण गुरें ओढी । डेरे कोण घडी गोरोबाचे ॥६॥
जनाबीसंगे कोण दळूं लागे । आवडीनें सांगे गुज गोष्टी ॥७॥
स्वामी म्हणे देवा तूंचि विश्वंभर । भक्तांचा चाकर स्वय होसी ॥८॥