नाममहिमा - अभंग २१ ते ३०

(२१)
नांदतसे नाम आकाश पाताळीं । सर्व भूमंडळीं घनदाट ॥१॥
पाताळ फोडोनि किती आहे पुड । नाहीं आंत वाड नभ वरी ॥२॥
चौर्‍यांशी भोगिती दुर्मति पामर । नाहीं सारासार जाणत तें ॥३॥
नामदेव म्हणे नाम अविनाश । तेथें नाना वेष नाम सर्व ॥४॥

(२२)
तरले तरतील हा भरंवसा । पुढती न येती गर्भवासा ॥१॥
वाट सांपडली निकी । विठठल नाम ज्याचे मुखीं ॥२॥
तीर्थे इच्छती चरणीचें । रज नामधारकाचें ॥३॥
प्रायश्चित सोडोनीं प्रोढी । जाली दीन रुपें बापुडीं ॥४॥
ऋद्धी सिद्धी महाद्धारीं । मोक्ष वोळंगण करी ॥५॥
नामा म्हणे सुखनिधान । नाम पतित पावन ॥६॥

(२३)
तपें दानें व्रतेम यज्ञाचिया कोडी । तुकितां जालीं थोकडीं हरिनामें ॥१॥
न पुरे त्यांसी घातलीं त्रिभुवनींची तीर्थे । नयेची पुरतें रामनामेंसी ॥२॥
नाहीं या जीवांचें बोलणें शिवाचें । उपदेशिलें वाचे शक्तिप्रती ॥३॥
नाम नाहीं वाचे हाचि पै निषेधु । विधी हा गोविंदु स्मरलिया ॥४॥
श्रेष्ठ सर्व नाम शिवाचें बोलणें । युक्ति अनुमानें न बोले कांहीं ॥५॥
नामेंचि भक्त ते पावले अपार । नामें पतित नर उद्धरले ॥६॥
नामें पशु गजेंद्राचा तो उद्धार । वाल्मिकें विचार हाचि केला ॥७॥
गगनीं धुरु केला अढळ नामें देखा । नामेंचि गणिका उद्धरली ॥८॥
नामें ते आपदा न बाधी प्रल्हादा । मुखीं नाम सदा उच्चारितां ॥९॥
कृपाळू नाम पैं मेघ हाचि सार । भीष्में युधिष्ठिरा उपदेशिलें ॥१०॥
हरिनामापरतें नाहीं विचारीतां । नवमाध्यायी गीता कृष्ण सांगे ॥११॥
सकल अमृत श्रीहरींचे नाम । त्यामाजीं उत्तम राजनाम ॥१२॥
म्हणोनी सदाशिवेम धरिलें मानसीं । हेंचि गिरिजेसी उपदेशिलें ॥१३॥
तारक ब्रह्ममंत्र राजनाम जाण । विश्वनाथ श्रवण करीतसे ॥१४॥
कीर्तन श्रवण हेंचि पै हो काशी । म्हणोनी मानसीं राम जपा ॥१५॥
विरंची सकळ शास्त्र विचारितां । हरिनामापरता मंत्र नाहीम ॥१६॥
कळिकाळा त्रास हरिनामकीर्तनें । पतितपावन प्राणी होय ॥१७॥
कलियुगीं धर्म हरीचें हें नाम । म्हणोन शुकदेवें वाखणिलें ॥१८॥
नामयाचा स्वामी पंढरीचा रावो । रुखमाईचा नाहो गाऊं गीतीं ॥१९॥

(२४)
चंद्रतारांगण नैऋति भास्कर । ततस्थ निर्धार ब्रह्मादिक ॥१॥
ब्रह्मादि सकळ भजनीं तत्पर । तेव्हां हरिहर नाचतसे ॥२॥
कृष्ण विष्णु नाम अच्युत अनंत । सगुण निश्चित स्मरा वेगीं ॥३॥
नामा म्हणे नको उदंड सायास । तोडी भवपाश राजनामें ॥४॥

(२५)
सुखाचा सोहळा वाटतसे जीवा । भेटणें केशवालागीं आजी ॥१॥
पाउलां पाउलीं याचिया वाटे । पताकांचे थाट दिसताती ॥२॥
पैल तो कळसू पाहे पां साजणी । नामघोष कानीं पडतसे ॥३॥
नामा म्हणे नामीं पारणें जो करी । तयासि श्रीहरी उपेक्षिना ॥४॥

(२६)
नामापरता मंत्र नाहीं त्रिभुवनीं । ऐसेम बोले वाणी वेदशास्त्रीं ॥१॥
पहा विचारोनि अनुभव तो मनीं । नका आडरानीं झणीं भरो ॥२॥
नामाविणे कोणी तरले जे म्हणति । ते आधीं बुडती भवसागरीं ॥३॥
नामा म्हणे नाम ॐकाराचें मूळ । ब्रह्म तें केवळ विटेवरी ॥४॥

(२७)
सार पैं सांगत उपनिषद तुम्हां । वाचे रामनामा जप करा ॥१॥
हेंचि पैं मथित सांगोनियां गेले । उच्चारितां ठेले ब्रह्मरुप ॥२॥
ज्योतिसी ते ज्योति भजन करील । आपणचि होईल हरी स्वयें ॥३॥
नामा म्हणे कैसें विपरीत करणें । भूतदया धरणें सर्वाभूतीं ॥४॥

(२८)
अखंड मुखीं रामनाम । धन्य तयाचाचि जन्म ।
स्नान संध्येसी नेम । तो पुरुष महापवित्र ॥१॥
धन्य धन्य तयाचा जन्म । रामार्पण अवघें कर्म ।
तोचि तरला हाचि नेम । रामकृष्ण उच्चारणीं ॥२॥
अनंत जन्माचे सांकडें । तेणेंचि उगविलें कोडें ।
जप तप येणें नावडे । रामकृष्ण उच्चारनीं ॥३॥
नामा म्हणे नाममात्रें । अवघीं निवारलीं शस्त्रें ।
रामकृष्ण नाम वक्त्रें । उच्चारी तो धन्य ॥४॥

(२९)
सह्स्त्र दळांमधुन अनुहातध्वनि उठी । नामाचेनि गजरें पातकें रिघालीं कपाटीं ॥१॥
जागा रे गोपाळांनों रामनामीं जागा । कळिकाल एका नामें महादोष जाति भंगा ॥२॥
दशमी एक व्रत दिंडीचें करा दर्शन । एकादशी उपवास तुम्ही करा जागरण ॥३॥
द्वादशी साधनें जळती पातकांच्या कोटी । नामा म्हणे केशव ठाव देईल वैकुंठीं ॥४॥

(३०)
सर्वांभूतीं हरी आहे हेंचि साच । मायाजाळ न छळे भाविकांसी ॥१॥
सर्व ब्रह्म ऐसे वेद बोले गाढा । ब्रह्मींचा पवाडा अगम्य तो ॥२॥
जाणतां नेणताम हरीनाम उच्चार । मार्ग तो साचार सुफल सदा ॥३॥
नामा म्हणे कारण जिव्हा होय स्मरण । सर्व नारायण हरी दिसे ॥४॥