|
अ.क्रि. १ विरघळणें ; वितुळणें ; पातळ होंणें . २ ( ल . ) विरविरीत होणें ; विरल होणें ; वीण पातळ होणें ( वस्त्र , कापड वगैरेची ); जीर्ण होणें . ३ ( ल . ) द्रवणें ; दयार्द्र होणें ; पाझरणें ( कोमलतेनें , दयेनें , सहृदयतेनें - अंतःकरण , मन वगैरे ). ४ चुरणें ; मोडणें ; कणी होणें ( तांदूळ , कांडतांना , अगर इतर धान्य भरडतांना ). ५ उडून जाणें ; पातळ होणें ; नाहीसें होणें ( अभ्र , ढग वगैरे ); जिरणें ; लयास जाणें ; दबून जाणें ( संशय , हेतु , इच्छा ); विराला हेत सर्वही . ६ तृप्त होणें ; भागणें ; शमणें ; उडून जाणें ( तहान , भूक वगैरे ); सकलही तहान विरली हो भूक । ७ पांगापांग होणें ; फाकाफाक होण ; दाणादाण , पळापळ होणें ; नष्ट होणें ( शत्रू वगैरे ). जीव नील वर्णापरी परस्परै शत्रू विराले तसे । - ऐपो ३९८ . ८ मन उडून जाणें ; दुःखित होणें ; खेद करणें . कपि देखुनि सर्व मनीं विरती । - आ सेतुबंध २९ . १३ . [ सं . विरल ]
स.क्रि. ( कों . ) दाढीवर , भाजावणीबर गोंवर पसरणें . [ सं . विकिर् ]
|