मोरचाल

महाराष्ट्र शब्दकोश

पु
तोफ ठेवण्यासाठीं केलेली मातीची , लांकडाची उंच रचना ; धमधमा ; टप्पा .
अशा प्रकारें अनेक तोफांची केलेली मांडणी .
तोफांचा मारा ;
चौकी ; पहारा .
कोटबंदी ; तटबंदी .
तरवार इ० वर चढतो तो जंग , कलंक .
आरशाचा पारा मधून मधून निघून गेल्यामुळें उघडा पडलेला आरशाचा भाग . [ फा . मूर्चा , मूर्चाल ] मोरचे , मोर्चेबंदीं - स्त्री . तटबंदी ; कोटबंदीची उभारणी , रचना ; त्याची ओळ , माळका . किल्ल्यास मोर्चेबंदी करुन शहर घ्यावें . - समारो १ . १६ . मोर्चे लावणें - तोफा डागणें . रघुनाथदादा यांस विषाद येऊन कुंभेरीस मोर्चे लाविले . - भाब ३ .