|
पु. उपास ; अन्नत्याग ; अन्नसत्याग्रह . ' एक एक दिवसाचें भूक हरताळ सुरु झाले .' - के १ . ८ . १९३९ . स्त्री. क्षुधा ; खाण्याची इच्छा . कामना ; स्पृहा . ( ल . ) इच्छा ; तळमळ . म्हणौनि आपुलेंचि मुख । पहावयाची भूक । - अमृ ७ . ११५ . [ सं . बुभुक्षा ; प्रा . बुहुक्खा ; पं . भुक्स ; सिं . बुख ; हिं . गु . बं . भूख ; उरिया . भोक ; आर्मेजि . बुखव ; पोर्तु . जि . बोक ] म्ह० भुकेला कोंडा आणि निजेला धोंडा = चांगली भूक लागली म्हणजे कोंड्यासारखा बेचव पदार्थहि गोड लागतो आणि झोंपेला मनुष्य आला म्हणजे त्याला धोंड्यावरहि मऊ गादीवर निजल्यापेक्षां चांगली झोंप लागते . ( वाप्र . ) ०धरणें क्रि . भूक दाबणें , थांबविणें . भूक तृप्त , शांत होणें , थांबणें . चतकोरावर माझी भूक धरती काय ? ०मारणें क्रि . भूक दाबून धरणें ; तिची पर्वा न करणें ; थोड्याशा खाण्यानें भुकेला मारणें . ०हरपणें अक्रि . भुकेचें भान न राहणें . भुकेचा कोंवळा असणें भूक रेटण्याचें सामर्थ्य नसणें . तो कोवळ्या भुकेचा आहे . भुकें मरणें उपाशीं मरणें . ०मोड स्त्री. हलक्या व थोडक्याशा फराळानें भूक शमविणें ; भूक धरणें . विलंबानें भूक घालविणें . वासना तृप्त करुन ती घालविणें ; मनशामोड ; तृप्ति . क्षुधेची तृप्ति होण्यापूर्वी झालेला अडथळा . ०लाडू पु. प्रवासाच्या उपयोगी फराळाचे पदार्थ ; शिदोरी . तान - तहान लाडू पहा . भुकाळ , ळू वि . अन्नासाठीं हपापलेला ; ज्याला भूक वारंवार लागते व ती लागली असतां काळ कंठवत नाहीं तो . तयां दुर्भरांचिये धुरे । भुकाळु जो । - ज्ञा १६ . ३२३ . भुकिस्त वि . क्षुधित ; अधाशी ; फार भूक असलेला . आले अतीत अभ्यागत । जाऊं नेदी जो भुकिस्त । - दा २ . ७ . ५३ . ( ल . ) गरजवंत ; गरजू . कंगाल . ( ल . ) भुकड ; भरड ; रुक्ष ; निझूर ( जमीन ). सुनका ; वांझट ; अल्प ; चुटपुटा ; मुळींच कांहीं नसणारा ( देश , गांव , बाजार , धंदा , श्रम , भाषण ). भिकार ; क्षुद्र ; लहान ; कवडीमोल ( प्राणी , वस्तु ). म्ह० भुकिस्त गुरुं वळचणी उपसतें . भुकी - वि . थोडीशी भूक राखून जेवणारा . म्ह० भुकी तो सुखी . भुकी राखी चौथा कोन . भुकेकंगाल , भुकेबंगाल - वि . दरिद्रि ; खावयास न मिळणारा ; भुकेलेला व गरजू ; अत्यंत गरजवंत ; दुकळलेला ; हतभागी ; गरीब . [ हिं . ] भुकेचा मोटला - पु . अत्यंत क्षुधेनें धाधावलेला माणूस ; भूक कंठवत नाहीं असा मनुष्य . भुकेच्या तोंडा - क्रिवि . भूक लागली असतां . आम्हां देईं भुकेच्या तोंडा । - तुगा . ( नवनीत पृ . ४४८ ) भुकेजणें , भुकेणें - अक्रि . क्षुधित होणें . ( ल . ) उत्कंठेनें इच्छिणें ; आशा करणें ; धाधावणें ; हांव सुटणें . भुकेला , भुकेजला - वि . क्षुधित . अतिशय उत्सुक . तोचि ऐकाया जीव हा भुकेला । - र २६ .
|