|
द्रुह् 1.cl. 4. P. द्रु॑ह्यति (ep. and metr. also Ā. °ते), [Br.] ; [MBh.] ; [R.] &c. (pf. दुद्र्भ, [RV.] , °हिथ, [AV.] ; aor. अद्रुहत्, gr., Subj. 2 sg. द्रुहस्, [MBh., 3] pl. द्रुहन् [with मा] [RV.; 2] sg. अद्रुक्स्हस्, [AitBr.] ; fut. ध्रोक्ष्यति, [MaitrS.] , द्रोहिष्यति, [Pāṇ. 7-2, 45] ; द्रोग्धा, द्रोढा or द्रोहिताgr. ; inf. द्रोग्धवै, [Kāṭh.] ; ind.p. द्रुग्ध्वा, द्रोछित्वा, द्रुहित्वाgr. ; -द्रुह्य, [MaitrS.] ) to hurt, seek to harm, be hostile to ( dat. ; rarely gen. [ ii, 99, 23">[R. ii, 99, 23] ; ii, 121">[Hit. ii, 121] ] loc. [ iv, 2, 21">[BhP. iv, 2, 21] ] or acc. [ ii, 144">[Mn. ii, 144] ]); absol. to bear malice or hatred, [MBh.] ; [Hit.] ; to be a foe or rival, ii, 61">[Kāvyâd. ii, 61] : Caus. द्रोहयति: Desid. दुद्रोहिषति, दुद्रुह्°gr. ; दुद्रुक्षत्, [Kāṭh.] ( cf. अभि- and दुध्रुक्षु).< br> द्रुह् [Orig. ध्रुघ्; cf. Zd. druj; Germ. triogan, trūgen.]<br>द्रुह् mfn. 2.mfn. (nom. ध्रुक् or ध्रुट्, [Pāṇ. 8-2, 33] ; wrongly द्रुक्; cf. नि॑द्रा-.) injuring, hurtful, hostile to (gen. or comp. ), ---21--- ; [MBh.] ; ---23--- <br>द्रुह् mf. mf. injurer, foe, fiend, demon, [RV.] ; [Kāṭh.] <br>द्रुह् f. f. injury, harm, offence, [RV.] ; [AV.] <br>द्रुह् [cf. Zd. druj; Germ. gidrog, gethroc.]<br>
|