|
दिह् 1.cl. 2. Ā. P. देग्धि, दिग्धे, [Dhātup. xxiv, 5] ( Subj. -दे॑हत्, [RV. vii, 50, 2] ; pf. दिदेह, दिदिहे, [MBh.] ; fut. धेक्ष्यति, देग्धा, [Siddh.] ; aor. अधिक्षत्, °त, 3. pl. °षुर्, [JaimBr.] ; अदिग्द्क, [Pāṇ. 7-3, 73] ) to anoint, smear, plaster, [ŚBr.] ; KātyŚr.; [Mn.] ; [MBh.] ; [R.] &c.; increase, accumulate, [L.] : Caus. देहयति, °ते, [MBh.] &c.; aor. अदीदिहत्: Desid. दिधिक्षति, °ते; धीक्षते ( [ŚBr.] ), to wish to anoint one's self: Intens. देदिह्यते, देदेग्धि. दिह् [ Fr. orig. धिघ्; cf. θιγγάνω, ἔ-θιγ-ον, τεῖχος, τοῖχος; Lat. fingo, figulus, figura; Goth. deigan, gadigis; O.E. dāh; Eng. dough; Germ. Teig.] दिह् 2. See सु-.
|