करुणापर मागणें - अभंग १६ ते १८

१६.
विश्वंभरा तुझें नाम गा दुर्लभ । परी केलें सुलभ नामदेवें ॥१॥
नामाची सांगडी लावूनियां कांसे । नामदेवें कैसें उतरिलें ॥२॥
नाम मज देईं आणिक न मागों काईं । प्रेम तुझे पायीं असों द्यावें ॥३॥
पतितपावन देवकीनंदना । हरि नारायणा पद्मनामा ॥४॥
मुखीं तुझें नाम आवडी प्रेमाची । मग वैकुंर्ठीची चाड नाहीं ॥५॥
सुखाच्या सागरा केशवा उदारा । तो आम्हां सोयरा जिवलगू ॥६॥
द्यावा प्रेमसौरसू नामामृतरसू । विठा विष्णुदासु विनवीतसे ॥७॥
१७.
माय वेल्हाळी लेल्हाळी । ब्रम्हरसा पान्हावली ॥१॥
दोहणार चवघेजण । धार सुटेना अझून ॥२॥
साहा लागले कासेसी । अठरा करिती निदिध्यासी ॥३॥
न कळे ब्रम्हादिकां वाटा । म्हणे नामयाचा विठा ॥४॥
१८.
आनंदें नाचत पंढरीसी जाऊं । गीतीं गुण गाऊं विठोबाचे ॥१॥
पंढरी पावन पुण्यभूमि जाणें । विठ्ठल दर्शनें दोष जाती ॥२॥
आनंदें हो प्रेमें नाचों महाद्वारीं । आठवूं अंतरीं घडीघडी ॥३॥
आम्हां वैष्णवांचा कुळधर्म कुळींचा । घोष हरिनामाचा सदा वाचे ॥४॥
विठा नामयाचा चरणीं झाला लीन । सांपडलें धन विटेवरी ॥५॥