पूर्वमेघ - श्लोक ७१ ते ७५

(७१) ऐशा वेळीं, प्रियतम - करें खण्डितांच्या पुसावें ।
दु:खाश्रूंतें; म्हणुनि झणिं तूं भानुमार्गा त्यजावें ॥
प्रालेयास्त्रें कमलमुखिंची टाकण्यां हा पुसोनी ।
येई; त्याचे कर अडवितां फार कोपेल मानी ॥

(७२) गंभीरेचें पय, जणुं तिचें चित्त शुद्ध प्रशान्त ।
छायायोगेंहि तुज, सुभगा ! स्थान लाधे तयांत ॥
तेव्हां तीच्या चपलविचलन्मीनशा प्रेक्षितांतें ।
सन्मानावें कुमुदविशदां, सोडुनी मीपणातें ॥

(७३) गच्छन्तीनां रमणवसतिं योषितां तत्र नक्तं
रुद्धालोके नरपतिपथेद सूचिभेद्यैस्तमोभि: ।
सौदामन्या कनकनिकषस्निग्धया दर्शयोवीं
तोयोत्सर्गस्तनितमुखरो मा स्म भूर्विक्लवास्ता: ॥

(७४) तां कस्यांचिद्भवनवलभौ सुप्तपारावतायां
नीत्वा रात्रिं चिरविलसनात्खिन्नविद्युत्कलत्र: ।
द्दष्टे सूर्ये पुनरपि भवान्वाहयेदध्वशेषं
मन्दायन्ते न खलु सुह्रदामभ्युपेतार्थकृत्या: ॥

(७५) तस्मिन्काले नयनसलिलं योषितां खण्डितानां
शान्तिं नेयं प्रणयिभिरतो वर्त्म भानोस्त्यजाशु ।
प्रालेयास्रं कमलवदनात्सोऽपि हर्तुं नलिन्या:
प्रत्यावृत्तस्त्वयि कररुधि स्यादनल्पाभ्यसूय: ॥