|
कृष् 1.cl. 1. P. क॑र्षति, rarely Ā. °ते (perf. चकर्ष, 2. sg. °षिथ, [Pāṇ. 7-2, 62] ; [Kāś.] ; fut. कर्क्ष्यति or क्रक्ष्य्°; कृषिष्य्°, [Divyâv. xvii] ; कर्ष्टा or क्रष्टा, [Pāṇ. 7-2, 10] ; [Kāś.] ; aor. अकृक्षत् [or अकार्क्षीत्] or अक्राक्षीत्, iii, 1, 44, Vārtt. 7; inf. क्रष्टुम्), to draw, draw to one's self, drag, pull, drag away, tear, [RV.] ; [AV.] ; [ŚBr.] &c.; to lead or conduct (as an army), [MBh.] ; to bend (a bow), [Ragh. v, 50] ; to draw into one's power, become master of, overpower, ii, 215">---10--- ; iv, 20">---11--- ; ---12--- ; [Pañcat.] ; to obtain, iii, 66">[Mn. iii, 66] ; to take away anything ( acc. ) from any one ( acc. ), [Vop. v, 8] ; to draw or make furrows, plough, viii, 22, 6">---16--- ; [Lāṭy. v, 1, 4] ; [Vait.] ( Ā. ), iii, 4, 12">[R. iii, 4, 12] ; ---20--- ( ind.p. कृष्ट्वा) : cl. 6. Ā. P. कृष॑ति, °ते ( p. कृष॑त्), to draw or make furrows, plough, [RV.] ; ---22--- ; [TS.] ; [ŚBr.] &c.; |