अवद्य [avadya] a.
Fit to be condemned, censurable, not to be praised; न चापि काव्यं नवमित्यवद्यम्
[M.1.2;] किमवद्यः करिकुम्भजो मणिः
[Śi.16.45.] Defective, faulty, blamable, disagreeable, disliked; उदवहदनवद्या तामवद्यादपेतः
[R.7.7;] see अनवद्य also.
Unfit to be told.
Low, inferior.
Sinful.
द्यम् A fault, defect, imperfection; किं न वोचस्यसद्वृत्ते आत्मावद्यं वदाशु मे
[Bhāg.9.14.12.] Sin, vice; साक्षात्कृतं नेमुरवद्यमृग्यतः
[Bhāg.1.22.2.] Blame, censure, reproach; उदवहदनवद्यां तामवद्यादपेतः
[R.7.7.] Shame. -Comp.
-गोहन a. a. concealing or keeping off want; समाने अहन् त्रिरवद्यगोहना
[Rv.1.33.] 3.
-भीः f. f. fear of vices or sin; अवद्यभिया बहवः पृणन्ति
[Rv.1.17.3.]