अभिमानिन्

{ abhimānin }

प्राचीन चरित्रकोश

अभिमानिन् n.   भौत्य मन्वन्तर का मनुपुत्र ।< br>

A Sanskrit English Dictionary

अभि- मानिन्  mfn.  mfn. thinking of one's self, proud, self- conceited< br>

ROOTS:

अभि मानिन्

   ( ifc.) imagining one's self to be or to possess, laying claim to, arrogating to one's self< br> अभि- मानिन्  m.  m. N. of an अग्नि, [VP.]; [BhP.]< br>

ROOTS:

अभि मानिन्

The Practical Sanskrit-English Dictionary

अभिमानिन् [abhimānin] a.  a. possessed of self- respect; [Ki.1.31;] [K.212.] < br>    having a high opinion of oneself, proud, arrogant, conceited.< br>    regarding all objects as referring to one's own self; अभिमानिव्यपदेशस्तु विशेषानुगतिभ्याम् [Br. Sūt 2.1.5.] < br>   Fancying, pretending, or regarding oneself to be; नरेन्द्र˚ [Dk.51;] [K.194.] m. A form of agni.< br>

Shabda-Sagara

अभिमानिन्  mfn.  ( - नी- निनी-नि) proud, arrogant.< br>    E. अभिमान and इनि aff.< br>

ROOTS:

अभिमान इनि