अनुशुच् [anuśuc] 1 P. To bewail, mourn over, regret; गतासूनगतासूंश्च नानुशोचन्ति पण्डिताः
[Bg.2.11.] कथं तमेव चौरहतकमनुशोचसि
[Mk.3;] नष्टं मृतमतिक्रान्तं नानुशोचन्ति पण्डिताः
[Pt. 1.333;] शैशवं ते स्मृत्वात्मानमनुशोचामि
[K.333;] विराजमानौ शोकेऽपि तनयाननुशोचतम्
[Ve.5.4] condole with, weep with. -Caus. To mourn over, deplore, grieve for, regret; तृणमिव वने शून्ये त्यक्ता न वाप्यनुशोचिता
[U.3.32] nor was she (her loss) regretted.