विक्षोभः [vikṣōbhḥ] 1 Shaking, agitation, movement; वाचि˚
[R. 1.43.] Agitation of mind, distraction, alarm.
Conflict, struggle.
Tearing open; सुरारिवक्षोविक्षोभजासृक्
[Śi.3.7.] विख, विखु, विख्य, विख, विख्रु, विग्र a. Noseless. -Comp.
-नस् m. m. an epithet of Brahman; विख- नसार्थितो विश्वगुप्तये सख उदेयिवान् सात्वतां कुले
[Bhāg.1.31.4.]