बोर्‍या

महाराष्ट्र शब्दकोश

  पु. 
    पोती , गोणपाट इ० करण्याच्या उपयोगी कापड ; अशा कापडाचें केलेलें पोतें , तरट , बिछाईत ; जाजम ; बारदान ; गोणपाट .
    शिंदी , ताड इ० च्या पात्यांची चटई ; आंथरी . काय मह्रर्ष तृणाचा बोर्‍या । - अमृत ११७ .
    लोंकर इ० ची जाड बैठक ; बुरणूस ; सुताचा विणलेला झोर्‍या .
   ( बे . ) साळी , भात ठेवण्यासाठीं तुराट्या इ० ची विणलेली कणंग ; बोहरीं . ( सामान्यतः ) बोहरा किंवा बोहरी .
   ( ल . ) फजीती . - वि .
    दिवाळखोर .
    अनाथ ; दुर्बळ ; गरीब ; कंगाल ( माणूस ); भिकार ; ( पदार्थ ). [ फा . बूरिया ]
०उडणें    होणें वाजणें - फजीती होणें ; अप्रतिष्ठा होणें ; पत उडणें ; बोजवारा होणें .
०बागवान वि.   कंगाल .
०भाई वि.   कफल्लक . बोरी स्त्री .
    सराफ लोकांची पैसे ठेवण्याची लांब पिशवी ; कसा .
    चटई .