|
बृह् 1. or वृह्, cl. 6. P. (xxviii, 57">[Dhātup. xxviii, 57] ) बृह॑ति; वृह॑ति ( pf. बबर्ह, वव॑र्ह; fut. वर्क्ष्यति, वर्हिष्यति; वर्ढा, वर्हिता; aor. बर्हीत्, अवृक्षत्; ind.p. व्रिढ्वा, वर्हित्वा, वृ॑ह्य, बर्हम्, व॑र्हम्; Ved. inf. वृहस्: Pass. वृह्यते; aor. वर्हि), |