अवसानम् [avasānam] [अव-सो-ल्युट्]
Stopping.
Conclusion, termination, cessation, end; दोहावसाने पुनरेव दोग्ध्रीम्
[R.2.] 23,45; तच्छिष्याध्ययननिवेदितावसानाम् 1.95; इत्येतदवसानं कथायाः M.5 thus ends the story; ˚विरसे
[K.18;] आत्मनः सुखा- वसानेन V.3 at the sacrifice of; (at the end of comp.) ending with, terminating at; स चायमङ्गुलीयकदर्शनावसानः
[Ś.7;] यत्खलु दुःखावसानमेव दुःखम्
[K.328.] Death, decease; अवसानेऽङ्गराजस्य योद्धव्यं भवता किल
[Ve.5.39;] मूलपुरुषावसाने संपदः परमुपतिष्ठन्ति
[Ś.6.] boundary, limit; विलोकिता दर्शनीयानामवसानभूमिः
[K.124] furthest or highest limit.
(In gram.) The last part of a word or period (opp. आदि); आदिमध्यावसानेषु यरता यान्ति लाघवम्; अनीकपदाव- सानं देवादि नाम
[R.18.1] (i. e. देवीनाक) विरामोऽवसानम्, वर्णानामभावोऽवसानसंज्ञः स्यात्
[P.I.4.11;] रवरवसानयोर्विसर्जनीयः VIII.3.15.
A pause.
The end of a verse, or the verse itself; एकावसानाद्व्यवसाना-ऋक्.
A place of dismounting from a horse.
A place (स्थान); resting place, residence; यमो ददात्यवसानमस्मै
[Rv.1.14.9.] अवसानं भवत्वत्र
[Mb.5.31.19] ˚दर्श a. looking at one's place of destination. श्येनो नृचक्षा अवसानदर्शः
[Av.7.41.1.]