अन्ते [antē] ind. (loc. of अन्त; oft. used adverbially)
In the end, at last, at length, lastly, finally.
Inside.
In the presence of, near, close by. -Comp.
-वसायिन्, -वसायी a Chāṇḍāla (अन्त्यज) अशौचमनृतं स्तेयं नास्तिक्यं शुल्कविग्रहः । कामः क्रोधश्च तर्षश्च स्वभावोऽन्तेवसायिनाम्
[Bhāg.11.] 17.2;7.11.3.
वासः a neighbour; companion; तव वा इमेऽन्तेवासास्त्वमेवैभिः संपिवस्व Ait.Br.
a pupil; आचार्योऽन्तेवासिनमनुशास्ति
[Taitt. Up.1.9.] रुतानि शृण्वन्वयसां गणोऽन्तेवासित्वमाप स्फुटमङ्गनानाम्
[Śi.3.55.] [Ve.3.7.] -वासिind. in a state of pupilage, (in statu pupilavi)-वासिन् = अन्तवासिन् q. v. above.