अञ्जलिः [añjaliḥ] m. m. [अञ्ज्-अलि
[Uṇ.4.2.] ]
A cavity formed by folding and joining the open hands together, the hollow of the hands; hence, a cavity. full of anything (changed to अञ्जल or ˚लि after द्वि and त्रि in द्विगु comp.,
[P.V.4.12] ); न वार्यञ्जलिना पिवेत्
[Ms.4.63;] सुपूरो मूषि- काञ्जलिः
[Pt.1.25;] अरण्यबीजाञ्जलिदानलालिताः
[Ku.5.15;] प्रकीर्णः पुष्पाणां हरिचरणयोरञ्जलिरयम्
[Ve.1.1.] a cavityful of flowers; so जलस्याञ्जलयो दश
[Y.3.15.1] cavityfuls or libations of water; श्रवणाञ्जलिपुटपेयम्
[Ve.1.4.] to be drunk by the cavity of the ear; अञ्जलिं रच्, बन्ध्, कृ or आधा fold the hands together and raise them to the head in supplication or salutation; बद्धः, कातर्यादरविन्द- कुङ्मलनिभो मुग्धः प्रणामाञ्जलिः
[U.3.37.] Hence a mark of respect or salutation; कः शक्रेण कृतं नेच्छेदधिमूर्धानमञ्जलिम्
[Bk.8.84;] बध्यतामभययाचनाञ्जलिः
[R.11.78.] A measure of corn = कुडव; another measure = प्रसृत, or one-half of a मानिका. -Comp. कर्मन् n. folding the hands, respectful salutation; लुब्धमर्थेन गृह्णीयात् क्रुद्धं चाञ्जलि- कर्मणा
[Chāṇ.33.] कारिका an earthen doll making the अञ्जलि (?).
N. N. of a plant, Mimosa Pudica (लज्जालु) (Mar. लाजाळू).
-पुटः-टम् the cavity formed by joining the hands together; hollowed plams of the hand.