केचित्त्रिवेणुं जगृहुरेके पात्रं कमण्डलुम् ।
पीठं चैकेऽक्षसूत्रं च कन्थां चीराणि केचन ॥३४॥
दुर्जनीं वेढूनि संन्यासी । छळणार्थ लागती पायांसी ।
तेणें नमनप्रसंगेंसीं । करिती स्पर्शासी अवघेही ॥११॥
एक म्हणती वृद्ध संन्यासी । एक म्हणती किती चातुर्मासी ।
एक पुसती संप्रदायासी । कोणे गुरुनें तुम्हांसी मुंडिलें ॥१२॥
एक खुणाविती एकांसी । पूर्वभूमी पुसा यासी ।
एक म्हणती यापाशीं । धनसंग्रहासी पुसा रे ॥१३॥
एक म्हणती अहो स्वामी । तुमची कवण पूर्वभूमी ।
तुम्ही व्यापारी कीं उदिमी । कोणे ग्रामीं निवासू ॥१४॥
एक म्हणती कांहीं आहे धन । एक म्हणती आतां निर्धन ।
एक म्हणती न करा छळण । विरक्त पूर्ण संन्यासी ॥१५॥
ऐसें करितां छळण । संन्यासी अनुद्वेग जाण ।
निःशब्दवादें धरिलें मौन । कांहीं वचन न बोले ॥१६॥
एक म्हणती त्रिदंडा कारण । हा पूर्वी होता अतिसधन ।
कोरुनि भरिलें असेल धन । हेंचि लक्षण त्रिदंडा ॥१७॥
एक म्हणती सहस्त्रदोरीं । कंथा केली असे अतिथोरी ।
एक म्हणती त्यामाझारीं । धन शिरोवेरीं खिळिलेंसे ॥१८॥
एक म्हणती काय पाहतां तोंड । येणें मांडिलेंसे पाखंड ।
ऐसा निर्भर्त्सिता वितंड । एकें त्रिदंड हरितला ॥१९॥
एकें हरितलें पाणिपात्र । एकें नेलें पीठ पवित्र ।
एकें नेलें अक्षरसूत्र । काषायवस्त्र तें एकें ॥५२०॥
एक म्हणे हा माझा ऋणायित । भला सांपडला येथ ।
म्हणोनि कंथेसी घाली हात । कौपीनयुक्त तेणें नेली ॥२१॥
ऐसें करितांही दुर्जन । त्याचें गजबजीना मन ।
कांहीं न बोले वचन । क्षमेनें पूर्ण निजधैर्य ॥२२॥
तो म्हणे जाणेंयेणें हीं दोनी । केवळ अदृष्टाअधीनी ।
यालागीं मागण्याची ग्लानी । न करुनि मुनी निघाला ॥२३॥
संन्यासी जातां देखोनी । सभ्य सभ्य शठ येऊनी ।
साष्टांग नमस्कार करुनी । अतिविनीतपणीं विनवित ॥२४॥
मग म्हणती हरहर । अपराध घडला थोर ।
मातले हे रांडपोर । पात्रापात्र न म्हणती ॥२५॥
स्वामी कोप न धरावा मनीं । वस्त्रें घ्यावीं कृपा करुनी ।
परतविला पायां लागूनी । पूर्ण छळणीं छळावया ॥२६॥
प्रदाय च पुनस्तानि दर्शितान्याददुर्मुनेः ।
संन्यासी आणूनि साधुवुत्ती । दंडकमंडलू पुढें ठेविती ।
एक वस्त्रें आणोनि देती । एक ते नेती हिरोनी ॥२७॥
एक ते म्हणती वृद्ध संन्यासी । याचीं वस्त्रें द्यावीं यासी ।
एक म्हणती या शठासी । दंडितां आम्हांसी अतिपुण्य ॥२८॥
वस्त्रें न देती उपहासीं । संन्यासी निघे सावकाशीं ।
एक परतवूनि त्यासी । देऊनी वस्त्रांसी जा म्हणती ॥२९॥
एक धांवूनि हाणे माथां । वस्त्रें हिरोनि जाय परता ।
एक म्हणती द्या रे आतां । वृद्ध कां वृथा शिणवाल ॥५३०॥
यावरी संन्यासी आपण । गेला वस्त्रें वोसंडून ।
करोनिया संध्यास्नान । भिक्षार्थ जाण निघाला ॥३१॥;