अंभोदसंनिभ सुभग भाविकजन भव्यभाग्यभर भोळा ।
भासे उभा शुभाशय शयविधृतनितंबबिंब हरि डोळा ॥१६१॥
निजपदजलजभजकजन जगात बहु पूज्य हरिसि की शिव ते ।
प्रत्युत्थान दिलेसे गुरुतर्कपदा अशा मती शिवते ॥१६२॥
श्यामळ विमळज्योति स्वयंप्रभ प्रकट चित्र तम हरिते ।
करिते तर्क असा मन, पतंग शमती विलोकिता हरिते ॥१६३॥
ताप शमे, तम नाशे या तेजे, हे विलक्षण प्रकट ।
वर्णे सुनीळ उज्ज्वळ मनःपतंगासि जीववी निकट ॥१६४॥
हा अवधूत विलक्षण सपरिग्रह आणिखी उदासीन ।
याणे या सत्क्षेत्री नाम्याची सोडिलीहि दासी न ॥१६५॥
हा बाळक नंदाचा वसुदेवाचा खरा दशरथाचा ।
कोणेक विरळ याते वदती तत्वज्ञ पति अनाथांचा ॥१६६॥
हा सुमणि मनश्चुंबक, विष्टपचिंतामणी, विषघ्नमणी ।
स्पर्शमणी, अमृतमणी, सुरमणी, चूडामणी, मणींद्रधणी ॥१६७॥
हा कल्पपादपाचा रोपा लसलसित कोवळा सोपा ।
याच्या ह्रदयी आहे खोपा, घेतात हंस सुखझोपा ॥१६८॥
गोरा नंद, यशोदा गोरी, वसुदेव दशरथहि गोरा ।
तत्सुत काळा का तू । भोळेजन ठकविसी ह्रदयचोरा ॥१६९॥
काळा का हे कळले मजला, तू नीळकंठकंठमणी ।
भोळ्या शिवे दिले तुज पुंडरिकाते रिझोनि साधुपणी ॥१७०॥
तू सोय जाणसी बहू, दीनाचा सोयरा खरा सुभगा ! ।
राखिसि लाज जनाची, हे संसारात जोडिले शुभ गा ॥१७१॥
जीवोद्धारी करुणा, श्रुतिनिष्ठांचीहि भीड वागविशी ।
वेषान्तरे कळित बहुजन तारिसि, साधनी न भागविशी ॥१७२॥
तू सज्जनशुकपंजर कंजरमणंशमणिवतंसपद ।
खळशमन बळशमनशरकर हर हरह्रदयहर विरक्तपद ॥१७३॥
भक्तमयूरदयाघन तू रामा ! भवदवार्तविश्रामा ।
साष्टांग नमन तुजला भुजललितानिजजना ! गुणग्रामा ॥१७४॥
इति श्रीमत्करुणामृतघनरामस्मरणानंदितभक्तमयूरकेकावलिः
श्रीरामपदार्पितास्तु ।
श्रीराम जयराम जयजयराम