आपण सेवा घेउनि पितृचरणी जोडिली पुन्हा बेडी ।
हा पितृभक्त रघुद्वह, कृष्ण नव्हे, बुद्धि नायके वेडी ॥१४१॥
रामत्रय त्यामध्ये मध्यम तो राम मी, असे हाते ।
धरुनी नितंबबिंबा दावी खुण रामचंद्र पाहा ते ॥१४२॥
वृत्ति यदृच्छालब्धे करा, स्मरा मज, धरा तनुसि हाती ।
मग मी आळिंगाया उभाच हे सुचवितो बुधव्राती ॥१४३॥
मध्ये कर मी ह्मणता, नरलोकी सत्क्रिया समाधाने ।
करुनी अन्नोदक द्या भूती आर्ती, स्वसिद्धि या दाने ॥१४४॥
विरहे करक्रियांच्या अकर्तृता पूर्णकामता सुचवी ।
करुणोत्कंठा दीनप्रोद्धारी हे उभ्यापणी रुचवी ॥१४५॥
तू तो येथेचि उभा, अंती आम्हासि ठेविशी कोठे ? ।
तरि आपल्या सख्याला पोटी ह्मणतो न बोलता ओठे ॥१४६॥
भक्तप्रेमाचा मी परम भुकेलो असे, असे कळवी ।
कटिवरि कर ठेउनिया उभा, खरा तर्क हा, न दुर्बळ वी ॥१४७॥
विषय पहाता सादर तरि जातो ह्मणुनिया उभा रुसतो ।
हितबोधग्रहणास्तव करुणाब्धि क्षोभला मला दिसतो ॥१४८॥
मी साक्षी, या सर्वी अखंड दंडायमान, लिप्त नसे ।
शरणागतास भेटे उभाउभी कळवितो स्वतत्व असे ॥१४९॥
प्रेमळ भक्तांही मज भेटावे कडकडूनि पोटभरी ।
कटि कर ठेवुनि भीमातटी उभा शुद्धभक्त्यधीन हरी ॥१५०॥
होती कैवल्याची कळिकाळी लूट, जे असी न कधी ।
मागेहि गोप्रतारी जाली सरयूंत एकवेळ तधी ॥१५१॥
सर्वस्वदान केले पात्री, क्षेत्री स्वमूर्तिसर्वस्व ।
न सरे अनंत लुटिता, सद्धन सदधीन लुटितसे विश्व ॥१५२॥
हे इंद्रनीळमणिच्या कांतिरसाचीच वोतिली मूर्ती ।
मन तृणकण लिगटतसे, तुम्ही बरी पाहिली खरी पूर्ती ॥१५३॥
हा विठ्ठल ठक, ठकिले ठक, ठक पडले ठकासि जे हरितो ।
नामचि देतो दाउनि निजार्थ, जनसंचितार्थ संहरितो ॥१५४॥
यासहि नामा ठकडा भेटे, मग यासि ठकविले तेणे ।
सद्गुण गाय सुनिपुणे वेधियला कृष्णसारसा जेणे ॥१५५॥
ऐसे भगवत्तत्पर सदयह्रदय संत पंत भेटावे ।
ते सच्छिक्षादाते मुमुक्षुबुद्धिसि होति नेटावे ॥१५६॥
सद्धृदयवशीकरण श्रीमत्सीतानिवास या मनुने ।
त्याच्या जपी असावे निरत सदा मी सचित्त वाक्तनुने ॥१५७॥
हे भरत! सुमित्रात्मज हे सीते ! माय आयका विनती ।
शिकवा साधुजनाला कैसी शरणागते करावि नती ॥१५८॥
तुम्ही वसिष्ठगाधिजमुजिमुखसच्चरणसेवनोद्युक्त ।
गुरुजनभजन शूभ जनी शिकवा, होयीन भवभयोन्मुक्त ॥१५९॥
श्रीमंदिरइंदीवर हे भ्रमरहित प्रसिद्ध तीर्थतटी ।
वृद्धांसि गमे सरयूनिटकट उभा राम निहितपाणिकटी ॥१६०॥