प्रसंग चवदावा - देवदेवतांपेक्षा सद्‌गुरु सेवणें श्रेष्‍ठ

भावें सेवितां सद्‌गुरु दाता । तो मस्‍तकीं कर ठेवी निज पिता । तेणें ईश्र्वर ओळखे तत्त्वतां । उन्मनि अंजनागुणें ॥१२६॥
ऐसे उपाय जाहिर असतां । मूढ पुजोनि राहती देवदेवता । अनाचारें भ्रष्‍टले आपुल्‍या मता । अवगुणाचे गुण मानिती ॥१२७॥
जे जे देवीदेवतांस भजती । ते आयागमन फेरे फिरती । हे प्रसिद्ध साधुजन बोलती । आगमनिगम वचनें ॥१२८॥
तैसा नव्हे निज परमेश्र्वर । जो तारी हा भवसागर । कल्‍पकल्‍पांतीची दैना थोर । खंडें त्‍याचें भजनें ॥१२९॥