प्रसंग बारावा - द्वारांच्या देवता-बाष्कळ समजुती
श्री संत शेख महंमद ( १५६०-१६५०) महाराष्ट्रातील वारकरी संप्रदायातील संत होते त्यांचे मुळ गाव श्रीगोंदा, जि अहमदनगर.
शेख महंमदाना महाराष्ट्रात कबीराचा अवतार म्हणून ओळखले जाते.
रविवार
जधी अदितवार तधीं म्हणती । आजि आम्हीं पुजूं म्हाळसापती । पेंभरीचा कुळस्वामी सती । जैजुरीचा थोर पडला संदेह । चंचळ भक्तालागी ॥२८॥
सोमवार
आतां सोमवारीं दिनीं म्हणती । आजी आम्ही पुजूं गिरिजापती । सोरटीचा सोमनाथ सती । आवंढ्या नागनाथ नोहें ॥२९॥
एक म्हणती चला मानदेशशिखरा । एक म्हणती नवस केला भस्मासुरा । कैसें विटंबिलें शंकरा । या वारकरियानीं ॥३०॥
ज्यासी असे वैष्णव संप्रदा । ते म्हणती वाचेसी शिव न यावा कदा । कैसे पातले पहा अनुवादा । कृत्रिम ज्ञानें भरलें ॥३१॥
वैष्णव म्हणती आंघोळी करा । शिवभक्त म्हणती स्नान उच्चारा । न मिळती येरूनयेरांच्या विचारा । पत्रावळी टांचा म्हणती ॥३२॥
शिवाचें हृदयीं विष्णु व्यापून । विष्णु ध्यातसे शिवालागुन । ऐसें असें दोहींचें सन्निधान । तें चंचळ भक्तांस न कळे ॥३३॥
मंगळवार
पुढें मंगळवाराचें दिनीं । पूजितील जगदंबा भवानी । एक म्हणती माहूरची कुळस्वामिनी । तुळजापुरीची न होय ॥३४॥
पहा ऐसे एकचि देवतेलागी । नानापरी फाडिती अभागी । परी एकविध न होती सौभागी ईश्र्वरभजनालागी ॥३५॥
बुधवार
छप्पन कोडी चंडिका कात्यायनी । पूजिती बुधवाराचे दिनीं । ऐसे चंचळ करिती भ्रमणी । दासीपुत्राच्या न्यायें ॥३६॥
दासीला अनेक रमतीं भ्रतार । कोणाच्यानें जालीन कळे गरोदर । व्याला पिताहि न होय ॥२७॥
प्रत्यक्ष एक असतां खंडेराव । त्यासी वेगळा धरिती भाव । देखतां नेणें दासीपुत्र । तैसें निगुरियास जालें ॥३७॥
गुरुवार
बुधवार गतोनि आला बृहस्पतवार । मग स्मरे मुसलमान पीर । एकें ठायीं न धरिती निर्धार । कुडी रोजंदार ठेविली ॥३८॥
घडिक दोम दोम ऐसें पुकारी । घडिक म्हणे येळकोट मल्हारी । घडिक उदो उदो म्हणे अविचारी । परब्रह्म सांडोनियां ॥३९॥
लाजेनें पोरोजी लुगडीं उतरी । गळां लिंग करितसे कंदोरी । आचारभ्रष्ट अनाचारी । हात गहाण ठेविती ॥४०॥
शुक्रवार
शुक्रवारी चौण्डेश्र्वरी कात्यायनी । व्रत धारोनियां जाय लोटांगणीं । अनेक देवता ध्यातसे मनीं । शरीर कष्टवूनियां ॥४१॥
एका देवाची उतरी आभरणें । एकासी चढवी अज्ञानपणें । जसें गयाळी चुचकारिलें सुनें । भलत्याच द्वारीं उभें असें ॥४२॥
कोणी हेडावी कोणी चुचकारी । कोणी एकाचे उपान्नव चोरी । कोणी एकास पारधी चारीं । ते त्यास म्हणती बरें ॥४३॥
श्र्वानान्यायें भ्रमती देवी देव्हारे । जीवित्व आयुष्याची मर्यादा सरे । ते चंचळ हेतुगुणें आवरे । शुभाशुभ करीतसे ॥४४॥
शनिवार
शनिवारीं घालून उजवा । करिती झोटिंगाची सेवा । पहा ऐशा या अविद्येच्या मावा । जगीं प्रवर्ततील ॥४५॥
तरुवर याति निंब पिंपळ । वायसाचें विष्टेंत धरिलें स्थूळ । तेथें झोटिंग संचरे अमंगळ । त्याची मुंज करिती ॥४६॥
पाषाण झोडी पाथरवट बैसोनि वर त्यास लाविती केज्या पैक्याचा शेंदूर । पूजा करिती लहान थोर । भगवंता नेणतां ॥४७॥
N/A
References : N/A
Last Updated : November 11, 2016
TOP