हलम् [halam] [हल् घञर्थे करणे क]
A plough; वहसि वपुषि विशदे वसनं जलदाभम् । हलहतिभीतिमिलितयमुनाभम्; or हलं कलयते
[Gīt.1.] Deformity, ugliness; ततो मया रूपगुणैरहल्या स्त्री विनिर्मिता । हलं नामेह वैरूप्यं हल्यं तत्प्रभवं भवेत् ॥
[Rām.7.3.] 22.
Hindrance.
Quarrel. -Comp.
-अभः a piebald horse.
आयुधः an epithet of Balarāma.
N. N. of the author of अभिधान-रत्नमाला.
-ककुद् f. f. the projecting beam of the plough.
-गोलकः a kind of insect; फलं वा मूलकं हृत्वा अपूपं वा पिपीलिकाः । चोरयित्वा च निष्पावं जायते हलगो- लकः ॥
[Mb.13] 111.1 (com. हलगोलकः दीर्घपुच्छो गोलरूपी कीटविशेषः).
-दण्डः the shaft or pole of a plough.
-धर, -भृत् m. m.
a ploughman.
N. N. of Balarāma; केशव धृतहलधररूप जय जगदीश हरे
[Gīt.1;] अंसन्यस्ते सति हलभृतो मेचके वाससीव
[Me.61.] -भूतिः, -भृतिः f. f. ploughing, agriculture, husbandry.
-मार्गः a furrow.
-मुखम् a ploughshare,-वाहा a particular landmeasure.
-सीरः a ploughshare.-हति f.
striking or drawing along with a plough.
ploughing.