फणिन्

{ phaṇin }

A Sanskrit English Dictionary

फणिन्  m.  m. ‘hooded’, a serpent ( esp. Coluber नाग), [Kāv.]; [Kathās.]; [Pur.]
    N. of राहु and पतञ्जलि, [L.]; [Cat.]
   a species of shrub, [L.]
फणिन्  n.  n. ( prob.) tin or lead, [Kālac.]

The Practical Sanskrit-English Dictionary

फणिन् [phaṇin]  m. m. [फणा अस्त्यस्य इनि]
   A hooded serpent, serpent or snake in general; उद्गिरतो यद्गरलं फणिनः पुष्णासि परिमलोद्गारैः [Bv.1.12,58;] फणी मयूरस्य तले निषीदति [Ṛs.1.] 13; [R.16.17;] [Ku.2.21.]
   An epithet of Rāhu.
   An epithet of Patañjali, the author of the Mahābhāṣya on Pāṇini's Sūtras; फणिभाषितभाष्यफक्किका [N.2.95.]
   Comp. इन्द्रः, ईश्वरः an epithet of the serpent-demon Śeṣa.
   of Ananta, the lord of serpents.
   of Patañjali.-केस(स)रः = नागकेशर.
-खेलः   a quail.
-तल्पगः   an epithet of Viṣṇu (who uses Śeṣa as his couch).
   पतिः an epithet of Śeṣa or of Vāsuki.
   of Patañjali.-प्रियः wind.
-फेनः   opium.
-भाष्यम्   Mahābhāṣya (the commentary of Patañjali on Pāṇini's Sūtras).-भुज् m.
   a peacock.
   an epithet of Garuḍa.-मुखम् a kind of spade used by house-breakers; [Dk. 2.2.]
-लता, -वल्ली   betel-pepper.

Shabda-Sagara

फणिन्  m.  ( -णी) A snake.
    E. फण a hood, and इनि aff.

ROOTS:

फण इनि