फणिन् [phaṇin] m. m. [फणा अस्त्यस्य इनि]
A hooded serpent, serpent or snake in general; उद्गिरतो यद्गरलं फणिनः पुष्णासि परिमलोद्गारैः
[Bv.1.12,58;] फणी मयूरस्य तले निषीदति
[Ṛs.1.] 13;
[R.16.17;] [Ku.2.21.] An epithet of Rāhu.
An epithet of Patañjali, the author of the Mahābhāṣya on Pāṇini's Sūtras; फणिभाषितभाष्यफक्किका
[N.2.95.] Comp. इन्द्रः, ईश्वरः an epithet of the serpent-demon Śeṣa.
of Ananta, the lord of serpents.
of Patañjali.-केस(स)रः = नागकेशर.
-खेलः a quail.
-तल्पगः an epithet of Viṣṇu (who uses Śeṣa as his couch).
पतिः an epithet of Śeṣa or of Vāsuki.
of Patañjali.-प्रियः wind.
-फेनः opium.
-भाष्यम् Mahābhāṣya (the commentary of Patañjali on Pāṇini's Sūtras).-भुज् m.
a peacock.
an epithet of Garuḍa.-मुखम् a kind of spade used by house-breakers;
[Dk. 2.2.] -लता, -वल्ली betel-pepper.