आपात [āpāta] a. a. Rushing upon, attacking.
तः . Rushing or falling upon, attack, descending, alighting; तदापात- भयात्पथि
[Ku.2.45;] गरुडापातविश्लिष्टमेघनादास्त्रबन्धनः
[R.12.76.] Throwing down.
Causing to descend or fall, falling down. धारापातैः
[Me.5.] (a) The present or current moment, the instant; आपातरम्या विषयाः पर्यन्तपरि- तापिनः
[Ki.11.12;] आपातसुरसे भोगे निमग्नाः किं न कुर्वत S. D; आपातरमणीयानां संयोगानां प्रियैः सह । अपथ्यानामिवान्नानां परिणामोऽ- तिदारुणः ॥
[H.4.75;] [Bv.1.115;] [Māl.5.] (b) (Hence) First sight or appearance; see आपाततः.
Happening, becoming apparent, appearance.
Assault, a method of catching elephants (
[Mātaṅga L.1.1.13] ).
Hell (नरक) आपातान्प्रतितिष्ठन्ति पुलिन्दशबरा इव
[Mb.12.151.8.] -Comp.
-दुःसह a. a. unbearable at the first attack;
[U.7.] -दुष्प्रसह a. a. unbearable in its onset, making a furious charge; आपातदुष्प्रसहमाविरभूदनीकम्
[M.5.1.] -मात्र a. Being only momentary.