अवधारण [avadhāraṇa] a. a. Restrictive, limiting.
णम्, णा Ascertainment, determination; मान˚
[Dk.161.] Affirmation, emphasis.
Limitation (of the sense of words); यावदवधारणे, एवावधारणे; मात्रं कात्स्न्र्येवधारणे Ak.; तुरत्राव- धारणार्थः
Restriction to a certain instance or instances to the exclusion of all others.
Taking up, expressing, reciting (a name); न त्वां देवीमहं मन्ये राज्ञः संज्ञाव- धारणात्
[Rām.5.33.1.]