-
वि. विकल पहा .
- दु : खित ; गालितगात्र . परम विकळ मी तूं या स्मृती ही उडाल्या । - वामन , भामाविलास ( नवनीत पृ . ९९ ).
- विसकटलेला ; अस्ताव्यस्त . विकळ देखोनि दळभार । मागधवीरीं केला मार । - एरुस्व १० . ४२ .
- अधू ; व्यंग . बाण खोंचला अति निगुती । विकळ गेला दोहीं हातीं । - एरुस्व ११ . ४४ .
- हीन दशा पावलेला ; हतबुध्द ; असहाय्य . निज मंडपीं शिशुपाळ । करीत होता गदारोळ । भीमकी घेऊन गेला गोपाळ । ऐकोन विकळ पडियेला । - एरुस्व १२ . १ .
- विव्हळ ; दुःखी . लिंग देखिलें भूमीवर । मनीं विकळ जाहला । - गुच ६ . १८३ .
- निस्तेज ; निःसत्व . विकळ वरि शिखंडीतें गुरुसुत ... । - मोभीष्म ८ . २१ .
- उलट ; विपरीत . तंव ग्रह नव्हता सानुकूळ । म्हणोनि तव बुध्दि विकळ । - शनि ३७१ .
- उणाख ; अपूर्ण . जो साम्यचि परी विकळ । ते दृष्टांत नव्हे निर्मल । - विपू ७ . ३३ .
- अमेळ ; संबंधशून्य ; विसंगत . आतां जाहालिया भ्रमहत । जैसें पिशाचाचें चित्त । मग इंद्रियांचें चेष्टित । विकळु दिसे । - ज्ञा ५ . ५७ .
- जड ; अस्पष्ट . ययाती म्हणे वाचा विकळ । सांगो जातां होतसे । - मुआदि २० . १३७ . [ सं . विकल ]
-
vikaḷa, vikaḷā, vikaḷāṅga See in order under विकल.
-
a Impaired; broken; incomplete.
-
विकळणें अक्रि . ( कों . )
- बुध्दीची ग्राहकशक्ति जाणें ,
नष्ट होणें ( वार्धक्य , विकार इ० मुळें ). साधक आळसें विकळे । - एभा
२० . २०२ .
- बारगळणें ; भ्रम होणें ; वेडयासारखे , मूर्खासारखे चाळे
करणें ; बडबडणें ( विशेषत : म्हातार्यानें , लहान मुलानें ). तो
म्हातारा अलीकडे विकळला , त्याबरोबर तुम्ही कशास बोलतां !
- अतिशय विकल ,
जेर होणें ( उष्णतेनें , श्रमानें ).
- नासणें व फुटणें ( दूध , ताक
, दहीं ). [ विकळ ]
Site Search
Input language: