श्रवणः [śravaṇḥ] णम् [ṇam] णम् [शृणोत्यनेन श्रु-करणे ल्युट्]
The ear; ध्वनति मधुपसमूहे श्रवणमपिदधाति
[Gīt.5;] श्रवणाञ्जलिपुटपेयं विरचितवान् भारताख्यममृतं यः
[Ve.1.4.] The hypotenuse of a triangle.
णः, णा N. of a lunar mansion containing three stars.
णम् The act of hearing; श्रवणसुभगम्
[Me.11.] Study.
Fame, glory.
That which is heard or revealed, the Veda; इति श्रवणात् 'because of such a Vedic text'.
Wealth.
Flowing, oozing.
(In phil.) The determining by means of the six signs the true doctrine of the Vedānta. -Comp.
-अधि- कारिन् m. m. a speaker, addresser.
-इन्द्रियम् the sense of hearing, the ear.
-उत्पलम् a lotus fastened in the ear.-उदरम् the hollow of the outer ear.
-कातरता anxiety for bearing.
-गोचर a. a. within the range of hearing. (-रः) ear-shot; as in श्रवणगोचरे तिष्ठ 'be within earshot'.
-पथः, -विषयः the reach or range of the ear; वृत्तान्तेन श्रवणविषयप्रापिणा
[R.14.87.] -परुष a.
hard to be listened to.
hard to the ear.
-पालिः, -ली f. f. the tip of the ear.
-पाशः a beautiful ear.
-पुटकः the auditory passage.
-पूरकः an ear-ring or any such ornament.
-प्राधुणिकः coming to any one's ear.
-भृत a. a. spoken of.
-सुभग a. a. pleasing to the ear; वचस्तस्याकर्ण्य श्रवणसुभगं पण्डितपतेरधुन्वन् मूर्धानं नृपशुरथवायं पशुपतिः Jagannātha-pandita.