राज्

{ rāj }

A Sanskrit English Dictionary

राज्    1. ( prob. originally two roots; cf. √ रज् रञ्ज्, ऋञ्ज्) cl. 1. Ā. P. ( [Dhātup. xix, 74]) रा॑जति, °ते ( Ved. also राष्टि, राट्; pf. रराज; रराजे or रेजे, 2. sg. P. रराजिथ or रेजिथ, [MBh.] &c.; aor. अराजिषुः, [RV.]; अराजिष्ट Gr.; fut. राजिता, राजिष्यति, ib.; inf. राज॑से, [RV.]),

to reign, be king or chief, rule over ( gen.), direct, govern ( acc.), [RV.] &c. &c.;

to be illustrious or resplendent, shine, glitter, ib.;

to appear as or like ( इव), [Kum. vi, 49] :

Caus. राजयति, °ते ( aor. अरराजत्), to reign, rule, [AV.]; [MBh.];

to illuminate, make radiant ( cf. राजित) :

Desid. रिराजिषति, °ते Gr.:

Intens. राराज्यते, राराष्टि, ib.[For cognate words See under राजन्.]
राज्  mfn.  2. mfn. ( ifc.) shining, radiant &c.
राज्  m.  m. () ( nom. रा॑ट्) a king, sovereign, chief (in later language only ifc.), [RV.] &c. &c.
शङ्ख-र्°   anything the best or chief of its kind ( cf.)

ROOTS:

शङ्ख र्°

N. of an एकाह, [ŚrS.]
a kind of metre, [RPrāt.]
राज्  f.  f. N. of a goddess (explained by राजमाना), [TBr.]

The Practical Sanskrit-English Dictionary

राज् [rāj]   1 U. (राजति-ते, राजित)
(a) To shine, glitter, appear splendid or beautiful, be eminent; रेजे ग्रहमयीव सा [Bh.1.17;] तस्याः प्रविष्टा नतनाभिरन्ध्रं रराज तन्वी नवलोमराजिः [Ku.1.38;] राजन् राजति वीरवैरिवनितावैधव्यदस्ते भुजः [K.P.1;] [R.3.7;] [Ki.4.24;11.6.] (b) To appear or look (like), shine (like); तोयान्तर्भास्करालीव रेजे मुनिपरंपरा [Ku. 6.49.]
To rule, govern.
To direct, regulate.
To be the first or chief, be at the head. -Caus. (राजयति-ते) To cause to shine, illuminate, brighten.
राज् [rāj]  m. m.,
राजः A king, chief, prince.
Anything best of its kind; सोऽम्बुजो हरिणाध्मातः सर्वप्राणेन शङ्खराट् [Rām.7.7.1;] (adjective also in this sense).

Shabda-Sagara

राज् (ऋ,) राजृ   r. 1st cl. ( राजति-ते or irregularly रेजते) To shine: With निर् prefixed, To overcome, to subdue. Caus. ( राजयति-ते)
राज् (ऋ,) राजृ   With निस् 1. To adorn, to illuminate.
राज् (ऋ,) राजृ   2. To wave light before an idol or a king, (as an act of worship.)
राज्  m.  ( -राट्) A king, a monarch or prince.
E. राज् to shine, aff. क्विप् .

ROOTS:

राज् क्विप् .

संस्कृतम् (Sanskrit) WN

noun  यत्किञ्चित् कर्मपूर्वकः प्रसिद्धिवर्धनानुकूलः व्यापारः ।   Ex. तेंदुलकरः क्रिकेट क्षेत्रे भारतस्य नाम अराजयत् ।

HYPERNYMY:

कृ

ONTOLOGY:

कर्मसूचक क्रिया (Verb of Action) ➜ क्रिया (Verb)

See : प्रकाश्