मण्डन [maṇḍana] a. a. [मण्डयति मण्ड्-ल्यु ल्युट् वा]
Adorning, decorating.
Fond of ornaments.
-नम् The act of decorating or ornamenting, adorning; मामक्षमं मण्डनकालहानेः
[R.13.16;] मण्डनविधिः
[Ś.6.5.] An ornament, decoration, embellishment; सा मण्डनान्मण्डनमन्वभुङ्क्त
[Ku.7.5;] [Ki.8.4;] [R.8.71;] स्वाङ्गैरेव विभूषितासि वहसि क्लेशाय किं मण्डनम्
[Nāg.3.6.] Also मण्डना.
-नः (or मण्डनमिश्रः) N. of a philosopher who is said to have been defeated in controversy by Śaṅkarāchārya; शिष्यप्रशिष्यैरुपगीयमानमवेहि तन्मण्डनमिश्रधाम Śaṅkaradigvijayam. -Comp.
-कालः time for adorning.-प्रिय a. fond of ornaments.