-
पु. एक जात व तींतील व्यक्ति . पेशवाईच्या अखेरीस ठग नांवाचे रानटी लोक विशेषत : उत्तर हिंदुस्थानांत व सामान्यत : दक्षिणेंत हिंडून प्रजेला ठकवून लुबाडण्याचा धंदा करीत व आपल्या हातरुमालानें ते लोकांचा प्राण घेत . [ सं . स्थग ; ठक ]
-
ṭhaga, ṭhagaṇā or ṇyā, ṭhagaṇūka, ṭhagaṇē, ṇṭhagabāja & जी, ठगवणी & ठगणूक, ठगविणें, ठगवरा, ठगवा or व्या, ठग- विद्या, ठगाऊ &c. See under ठक.
-
&c. See under ठक.
-
noun वह जो छल और धूर्तता से दूसरों का माल ले लेता हो
Ex. मोहन बहुत बड़ा ठग है उससे बचकर रहना ।
Site Search
Input language: