-
ईर्क्ष्य् a See
ईर्ष्य्.
-
ईर्क्ष्य् b or
ईर्ष्य्cl. 1. P. ई॑र्ष्यति (p. ई॑र्ष्यत्, [TS.] ), ईर्ष्यां-चकार, ईष्यितुम् or ईर्क्ष्यति, [Pāṇ.] ; [Vop.] ; [Dhātup.] ; to envy, feel impatient at another's prosperity (with dat. ) : Desid. ईर्ष्यिषिषति or ईर्ष्यियिषतिComm. on [Pāṇ.]
Site Search
Input language: