धुळ

महाराष्ट्र शब्दकोश

धूळ पहा . [ सं . धूळि ]
०कट   वट वि . धुळीने भरलेला ; मलिन झालेला .
०घाण  स्त्री. दुर्दशा ; धूळधाण पहा . ( क्रि० उडविणे ). जो प्रकटतां अर्धक्षणी । करी धुळधाणी वृत्तीची । - एभा २३ . ३०८ .
०धूळ वि.  धुळीचा ; धुळीने भरलेला . धुळधुळवाणी बसला । टकमकागे पाहाय । माझा वेडा । तमसा जोगी । - भज ४७ .
०पट  स्त्री. १ दुर्दशा ; नाश . ( क्रि० होणे ; उडणे ; करणे ). २ फजीती . या पंडिताने सर्व पंडितांची धुळपट करुन दिली .
०पट्टी   की . खरडपट्टी ; ताशेरा . ( क्रि० काढणे ). [ गु . धुळपडी = धिक्कार ]
०वट  स्त्री. ज्या जमीनीवर उन्हाच्या तापाने खार्‍या पाण्याचा मिठासारखा पांढरा पापुद्रा येतो व जमीन पांढरी भुरकट दिसते ती जमीन ; खार्‍या जमीनीचाच एक प्रकार . - कृषि २११ .
०वड   डी स्त्री . १ होळीनंतरचा धूळ फेकण्याचा दिवस ; फाल्गुन वद्य प्रतिपदा . २ या दिवशी करावयाच्या धूळ फेकणे इ० गोष्टी , खेळ . आज धुळवडीस कोण गावांस जातो ! ३ ( कु . ) रंगपंचमीचा दिवस . ४ धुळीची जागा .