उळिग

महाराष्ट्र शब्दकोश

 स्त्री. भोंवरा . आठहि पाहार जैसें पायां । उळिग घापे ॥ - ज्ञा १७ . २०२ . [ का . उळ्ळु = वाटोळें फिरणें , गुंडाळणें ]
 स्त्री. 
सेवा ; चाकरी . उळगी पहा . उळिग मी करीन । आंघोळीचें ॥ - ज्ञा १३ . ४१९ .
काम ; व्यवसाय ; धंदा . चतुर्वर्णा घातली । सिनानीं उळिगे ॥ - ज्ञा १८ . ८१७ .
बिगार ; पडलेलें काम .
उपकाराचें ओझें . ( क्रि० वारणें ). तरी कर्मप्रवृत्तीहीलागीं । तया आयासु नाहीं आंगीं । जे प्रवृत्तीचेही उळिगी । लोकुचि आथी ॥ - ज्ञा १८ . ४५८ .
( चि . ) सण ; श्राद्धपक्ष इ० नैमित्तिक विशेष . [ का . ऊळिग = सेवा , चाकरी , काम ]