उपलाण

महाराष्ट्र शब्दकोश

वि.  खोगीर , जीन न घातलेला ( घोडा ). कीं जीव नृपाचे वारु उपलाणें । ज्ञा १८ . ४६४ . जैसा वारु उपलाणी । वश्य करी अश्वसाहणी । - एभा २० . २१६ . [ सं . उत + पर्याण = घोड्याचा साज , खोगीर ; प्रा . उप्पल्लाण ]
०बसणें   जिनाखेरीज घोड्यावर बसणें . एक उपलाणी बैसले । पायबंद सोडूं विसरले । तेणें गुंतोनि खालीं पडिलें । पायबंद बसती पाठीवरी ॥ - जै ७६ . ६० .